سبحان الله می گویم و یاد تو در دلم طوفان عشق برپا می کند. تویی که هر عیب و نقصی برایت ننگ و نفرت است و از آن منزه هستی. (1)
سبحان الله می گویم و با یاد کردن از شکوه و عظمتت فرشتگان آسمانها را به یاد روز سجده شان در مقابلم می اندازم و یکایکشان زبان به طلب رحمت برایم می گشایند. (2)
چه آن موقع که کتاب آسمانی ات را ورق می زنم و چه آن موقع که در مقابلت سر تعظیم فرو می آورم و سر بر خاک می گذارم و می دانم از هر بدی و زشتی پاکی و تنها با تعظیم مقابل توست که سر زمینی ام هوای آسمانی شدن پیدا می کند. پس چه ذکری برایم بهتر و خوش آواتر از تسبیح توست ای سبحان: سبحان الله(3)